教室里的一头牦牛

#《教室里的一头牦牛》不太客观的观后感作为DJKR的御用摄影师，Pawo在镜头中把不丹与世无争的淳朴民风和与世隔绝的自然风貌，以及人与自然和谐共生的相处画面展现的淋漓尽致。

佩珠小班长的眼睛、女主为自然供养的歌声、村民对美好未来的期许，让影片整体看着朴实、动人、美好。

从故事线来看，牦牛作为情感寄托，从牛粪开始到牦牛，再到牦牛之歌，最后在大洋彼岸用歌唱的方式忆念，层层递进的表现方式确实为一大看点，然而电影将尽一半的时间花在了路途中但交代的东西又少，主人公内心的成长和转变的关键点略显单调，使得托物寄情显得心有余而力不足。

不丹青年向往外界的现状在《旅行家和魔术师》里也有交代过，对于气候变暖和雪线上升，守好本分比追随不必要的欲望更有用，这可能也是导演想表达的吧。

最后还是恭喜提名奥斯卡！

强烈推荐 好想安利给身边所有人 理由如下：1.100多分钟的片子没有一丁点的刻意煽情，连眼泪也没有，却满满都是浓烈的爱。

2.片子没有强行树立多伟大的园丁形象，也没有执意搞一个皆大欢喜的结局，爱过，认真过，但乌吉的人生依旧在按着自己的脚步前进。

3.唱歌并不一定要唱的多好，有多少观众，可以是唱给大山听，唱歌耗牛听，唱歌万物生灵。

4.太治愈了，看完有一种净化心里的感觉。

为了完成政府的任务后去往国外寻找自己的梦想和幸福，乌金被派到了不丹最边远的山区支教…类似的故事，我们看了太多，渐渐的麻木了，也不信这些微薄能改变什么。

可是《教室里的一头牦牛》帧里影间却固执的透着对美好和幸福的坚信，虽然那些疑惑的动摇很难抹去，但不丹人血液里未及被侵蚀的纯净，依然傻傻的矗立在世俗里！

PS：有一个疑问，我们都知道“无知”是多么令人憎恶，可是“未知”呢？

是不是“未知”可能是幸福一个组成部分。

我们因为身处或者通过媒体，知道了世界的精彩和美好，所以根本无法想象自己如果去往西藏等偏远山区这些及极落后的地区，会何等的痛苦。

可是不对啊，他们当地的人民却依旧没有任何抱怨。

那是不是“未知”导致了幸福？

还是不易的快乐才会带来扎扎实实的幸福感？

那我们现在普世认为的文明又怎么理解呢？

底层人民不快乐、中产焦虑、富豪整天不知道怎么才能打发时间……或许，只有到了高于我们的维度，才能知晓我们所处的所谓高度文明是多么的荒唐

ང་ཚོ་བྱ་རྒོད་ཅིག་ཡིན་འོས། ང་ཚོ་ཐག་རིང་ལ་འཕུར་འོས། ང་ཚོས་ལོ་མང་པོའི་སྔོན་གྱི་མི་རབས་ཤིག་གི་ལས་དབང་དྲན་པར་འགྱུར། ང་ཚོས་ནང་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་སྐུད་སླར་ཡང་བདུངས་ཐུབ་པར་འགྱུར། ཕ་ཡུལ་དང་རྒྱང་རིང་གི་བར་དུ། ང་ཚོར་སྨྲ་མི་ཤེས་པའི་སྐྱོ་སྣང་གིས་ཁེངས། ཅིས་ཀྱང་སྡོད་མི་ཚུགས་པའི་སེམས་པ་འདི་ལ། གངས་རིའི་ཕང་བ་ནས་ཐོན་པའི་གླུ་སྐད་ཅིག་གིས་བྱབས་ཁྲུས་མཛད། ནམ་ཞིག་འབྲུག་མོ་ཐར་དང་ལྷན་ཅིག་འཛོམས་ན། ངས་གློག་བརྙན་འདི་ཆེས་ཐོག་མར་མོ་ལ་ལེགས་སྐྱེས་ཤིག་གི་ཚབ་ཏུ་དབུལ་སྙིང་འདོད། ངས་སྐྱོ་སྣང་གིས་ཁེངས་བའི་སེམས་ཁམས་ཤིག་བདམས། མི་ཚེ་ནི་བཀོད་སྒྲིག་ཚགས་སུ་ཆུད་པའི་ལས་དོན་ཞིག་ཡིན་མི་འོས། སྐྱོ་སྣང་གིས་ཁེངས་བའི་སེམས་ཁམས་ཤིག་འདེམས་དོན། ཅི་ཞིག་གིས་ཡིན་ནམ། ང་རང་ཆུང་དུས་ཀྱི་རྨི་ལམ་གྱིས་ཡང་ཡང་གཉིད་ལས་བསླངས་པ་མིན་ནམ། ཟི་ལིང་གི་ཁང་མིག་ཐབས་ཆག་ཅིག་ནས། ཕྱི་རོལ་གྱི་བར་སྣང་ལ་ལྟ་བཞིན་ངས་དེ་ལྟར་བསམ་བློ་བཏང་། འབྲུག་མོ་ཐར། དེ་དུས་ཁྱོད་རང་ག་པར་ཡོད་དམ། 2022/04/01 ཉིན།

༈སློབ་དཔོན་འདི་ནི་ལམ་སྟོན་ཡིན། །མུན་ལ་སྣང་བ་ཕྱེ་ལྟར་ཡིན། །རིགནས་འདི་ནི་རྒྱང་མཐོངས་ཡིན། །མཐོ་ལ་སྐས་འཛེཌ་ཡོད་འདྲ་ཡིན།།ཡུལ་འབངས་དག་ནི་ས་སྲུང་ཡིན།།གངས་ལ་སེངྒེ་གནས་འདྲ་ཡིན།།བྱིས་པ་དག་ནི་དཀར་གཙང་ཡིན།།མཁའ་ལ་སྤྲིན་དཀར་བཞིན་དུ་ཡིན།།གཡག་ནོར་འདི་ནི་སྲོག་རྟེན་ཡིན།།ཕཚུན་བརྟེན་པའི་འགྲོ་དྲུག་ཡིན།།གླུ་ཆུང་འདི་ནི་སྙིང་གཏམ་ཡིན།།འཇིག་རྟེན་འགྱུར་བའི་སྨྲེང་གླུ་ཡིན།།#鲁纳之歌#

教室里的一头牦牛是我看的第三部不丹电影，前面两部分别是红色欲望和十字路口的猪，如果说前面那两部只能说是让我粗略了解了不丹这个国家，那么看完了这部教室里的一头牦牛后，我可以说是有点喜欢上了不丹这个神秘的国度了，这部电影我看完第一时间想直接给打9.5分，我观影十多年极少有影片我第一遍看完就能给打分打到9.5，因为我对电影真的相当的挑剔，之所以我决定给这部片打出这个分，一大原因在于这部影片的结尾，说实在的，在看到结束的前十分钟时我都笃定的以为这位年轻老师第二年春天来了会再次回到鲁纳纳继续教书，如果是那样结尾的话这电影我顶多给8分，可是结果没有，他结尾还是去了澳大利亚，去酒吧驻唱，执拗的实现了他那“最高梦想”即当一个歌手，结果只是为了生存去酒吧驻唱，然后酒吧客人也并不在意他唱的好不好听完全无视了他，唱着唱着他停下了，他拿出了一直保存着的那首写着圆满牦牛之歌的歌词的纸，深情的唱起了那首来自自己祖国的神秘之歌，然后电影就这么结束了，最后也没有他再次回到鲁纳纳的镜头，又是一个开放性结尾，从他最后唱歌来看，观众或许推测他可能后悔了，之后他可能会选择回到祖国，回到那个美丽的村子鲁纳纳继续陪伴那群可爱的孩子们？

可是谁又能说一定呢，我到更倾向另一种结尾，他安于舒适一直都选择在澳大利亚了再也没回过祖国，因为片中有暗示当老村长问他要离开不丹多久时，他不假思索的说了句我应该是再也不会回来了，一个人坚定已久的想法是不太容易被一段不一样的经历而彻底改变的，所以我更倾向于认为他再也不会回去，这就是这片我看完觉得是神片的一点，铺垫抒情了99%，最后结尾1%还是展示了现实，棒！

这是我在豆瓣上第一次为一部电影写影评，就巴拉巴拉乱写一气，主要是这部电影看完我心里的某些感情波动太强烈了 就决定写点文字记录一下，因为一部片喜欢上一个国度，这种事是很难得的，而教室里的一头牦牛这片成功让我喜欢上了那个雷龙的国度不丹，群山环绕，雾气偏偏，湛蓝的天空，清澈的溪水，淳朴的孩子们，还有他们穿的衣服太有感觉了，纯粹的神秘宗教风，而去这片让我发现了一个以前不知道的点，不丹受英国影响很重啊，稍息立正，yes sir这种桥段完全靠拢英国，很有香港的那种范，然后他们应该是全民都要学英语的 英语估计是第二外语，不然那么偏远地区的小学竟然还要教小学生学英语，还在课堂上整起了情景式英文对话，我都看懵了，最后一个点，不丹的国旗好搞笑啊，一条特别卡通的黄龙，看着一点也不严肃不政治，可能这个国家就不是那种政治性很强的国家吧，人家主打的就是一个神秘。

这个世界很大，我想把我喜欢的地方都去看看，今天，通过一部电影我喜欢上了不丹这个国家，那么，有生之年，我一定要去这个神秘的国度看看，今天这片影评作为flag，未来某天，必定实现！

一部好电影，真的意义非凡，这就是电影这个东西的强大魅力。

该片的制片是著名剧作家、导演赖声川的女儿赖梵耘，导演是赖家的女婿，不丹摄影师帕武·多杰的导演处女作，片中男主现实中也是个歌手，该片讲述的是不丹的一位年轻教师乌金，不甘心自己一直在小地方沉沦，最终选择了去澳洲悉尼闯荡的故事。

片中提到不丹这个国家国民幸福指数世界排名第一，比泰国还高，是现代文明中的一方净土，没有被污染，话说梁朝伟和刘嘉玲的婚礼就是在这里举办的，这是一个佛教国家，所以对牦牛也奉为神明，片中那片没有污染过的洁净的天空也令人神往。

于是戏剧矛盾来了，男主在“破”（离开不丹去往现代大都市（悉尼即作为现代文明的代表），再纯净的手也不能一直抓粪了，不能洗澡和上厕所没有卫生纸的尴尬，国内为了挣钱也开始有了很多诸如造假名牌、诈骗案件频发等，貌似安逸却能折射老人的养老焦虑等社会问题、男主女友在影片中处于无声的状态是代表当时的年轻人脑中空空并没有思想等等）与“立”（这个主要指坚守，继续守在那个世界上最偏远的小山村，每天有蓝天白云的陪伴，呼吸着新鲜的空气，歌唱着白瓷碗（寓意那颗没有被现代文明污染而损伤的灵魂），并把自己献给众生，献给村里的人，献给山中的动物，植物……）中纠缠起来。

这个对比够强烈这个矛盾提出的也真是好，对于一个改革开放中的国家，对于十几亿国人来说也是一个大命题，影片立意起来了，而且这部影片也明确给出了解决答案，不破不立，有些东西必须摧毁，必须放弃，才能迎来新生。

在影片7.22分15秒男人那么脏的赤脚和孩子那么干净的鞋子的特写，体现出底层男人固有的自尊和对孩子无私的爱，也体现出纯洁无瑕的孩童也一样有虚荣心，这是对人类这种动物最直接的描述，这个画面给男主开始注入了爱的暖流和对人生的思考，以至于晚上辗转难眠；23分32秒孩子展示他值得自豪的廉价破旧的玩具小汽车，含在嘴里那一幕真的……，揭示不丹人民现实中的贫穷和不堪；离别时妈妈和孩子的开心（他们这帮人的住宿让一家人有了一点微薄的收入，仅仅见识了一点外面的世界），爸爸眼神里的复杂和凝重，充满了对都市年轻人的艳羡，期待及对自己人生的一丝丝惋惜，孩子冲过来的一祯代表了对未来的期待，希望他穿上新鞋走出去，并且走更好的路。

另外，影片也提到了男主在“鲁纳纳”通过与当地村民尤其是孩子们的相处中，学到了养护心灵的法则-保持一颗纯净的心（歌词：心似瓷碗里的牛乳，纯净洁白，即使有朝瓷碗破了，牛乳还是牛乳。

这首歌既表达了一直不变的真心，忠贞不渝。

预示了环境即使变化，纯洁干净的心灵并不会变化，才能达到救赎，只有救赎了自己才能救赎别人）。

影片的处理方式值得划重点的是，通过让男主学唱这首歌，其实是让他学习不丹人民最最淳朴的做人道理的过程，那就是保持初心，为人世间敬献大爱。

教室里面的牦牛，也是代表了人类做人首先要学会奉献才行的。

最后男主在悉尼酒吧唱歌这个片段既代表了追逐梦想虚像的破灭，也代表了主角内心世界的升华，预示他理解了何为大爱，成功的在“破”之后“立”起来了，成功的法则那就是即使有朝瓷碗破了，牛乳还是牛乳，那就是本片的想要表达的主旨-一颗纯净的心！

སྔོན་ཆད་མཁྱེད་བརྩེའི་གློག་བརྙན་ཆང་ཧུབ་གང་གི་ཆོ་འཕྲུལ་ཞེས་པ་དེའི་གཏམ་རྒྱུད་དེ་ལས་ཀྱང་འབྲུག་པའི་ལས་བྱེད་ཕོ་གསར་ཞིག་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་འགྲོ་གྲབ་བྱེད་སྐབས། ལམ་རོགས་བུ་མོ་ཞིག་ལ་སེམས་ཆགས་ནས་མ་སོང་པའི་གཏམ་རྒྱུད་བརྗོད་ཡོད་པ་དང་ཆ་འདྲ་བར། མཁྱེན་བརྩེ་དང་གློག་བརྙན་མཉམ་ཕབ་བྱེད་མྱོང་བའི་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་འདི་ཡིས་ཀྱང་གཞོན་ནུ་དགེ་རྒན་ཞིག་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་འགྲོ་གྲབ་བྱེད་སྐབས་མཐའ་མཚམས་འབྲོག་སྒང་ལ་ཆད་པའི་ཚུལ་ཏུ་མངགས་པའི་གཏམ་རྒྱུད་བརྗོད་འདུག་ཡོད། གློག་བརྙན་འདི་གཉིས་བར་ལ་ལོ་བཅུ་ཁ་བཅོ་ལྔ་ཙམ་གྱི་དུས་ཚོད་ཀྱི་བར་སྟོང་ཡོད་ནའང་། འབྲུག་ཡུལ་གྱི་སྤྱི་ཚོགས་གནད་དོན་ལ་རྒྱུན་མཐུད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཞིག་ལྡན་ཡོད་པ་ཟུར་ནས་མཐོང་ཐུབ་པར་མ་ཟད། གློག་བརྙན་དེ་འདུལ་བྱེད་དང་ཐབས་ཤེས་ཤིག་གི་ངོས་ནས་མཁྱེན་བརྩེ་དང་རྡོ་རྗེ་གཉིས་ཀྱིས་གང་ལྟར་བཀོལ་སྤྱོད་བྱེད་བཞིན་ཡོད་པ་དེའང་ཤུགས་ཀྱིས་བསྟན་འདུག་བསམ། །གློག་བརྙན་ཐབས་ཚུལ་དུ་མཐོང་བ་འདི་བོད་བརྒྱུད་ནང་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་ཆོས་ཤིག་ཏུ་སྙམ་ཆོག་ལ། འཆམ་དང་ལྷ་མོ། མཐའ་ན་དེང་རབས་ཀྱི་གླུ་དབྱངས་སོགས་ཀྱིས་མཚོན་པའི་སྒྱུ་རྩལ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ཤིག་ནང་ཆོས་ཀྱི་མི་སེམས་འདུལ་བྱེད་དུ་བཀོལ་ཡོད་པ་རེད་དེ། དེ་ང་ཚོས་སྒྱུ་རྩལ་ལྟ་བ་དང་སྲོལ་རྒྱུན་ཞིག་གི་མཐོ་ས་ནས་ངོས་འཛིན་བྱེད་ཆོག་པ་རེད། །གློག་བརྙན་འདིའི་ཡོན་ཏན་ཆེས་ཆེ་བ་ནི་དེ་འདྲའི་ལྟ་བ་ཞིག་ལེགས་ཕུད་བྱེད་ཐུབ་ཡོད་མེད་ཀྱི་སྒང་ནས་དཔྱད་ཐུབ་སྟེ། ང་རང་གིས་ཚད་གཞི་དེ་ལྟ་བུ་ཞིག་གི་ངོས་ནས་བཤད་ན་གློག་བརྙན་འདི་ལེགས་སུ་གྲུབ་པ་ཞིག་རེད་འདོད། །དེ་ཡང་། སེམས་འདུལ་བའི་འདུལ་ལུགས་ལ་ནི་སེམས་འགུལ་བར་བྱེད་པ་དེ་ལས་མ་འདས། ཡིད་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ་དེ་ལས་མ་འདས། །གློག་བརྙན་འདིའི་ངོ་སྤྲོད་དང་སྔོན་བརྡ་མཐོང་སྐབས། ང་རང་ལ་གློག་བརྙན་ཆ་ཚང་ལྟ་དགོས་མིན་གྱི་དོགས་པ་ཞིག་སྐྱེས་སུ་བཅུག་བྱུང་། ངས་བསམ་ན། ཁ་བྱང་དང་ངོ་སྤྲོད་བལྟས་པ་ཙམ་གྱིས་གློག་བརྙན་འདིའི་འགྲོ་ལུགས་ཙ་ལམ་ཞིག་མི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་སུ་གསལ་ངེས་རེད་བསམ། གློག་བརྙན་ཆ་ཚང་ལྟས་རྗེས་ཀྱང་དེ་རེད། གཏམ་རྒྱུད་དེ་ཆེ་ཕྱོགས་ནས་ལྟས་ན་ཤིན་ཏུ་བསྐྱར་བཟློས་སུ་སོང་པའི་འཕེལ་ལམ་ཞིག་གི་ངོས་ནས་འགྲོ་བཞིན་ཡོད་པ་དེ་རེད། ས་ཁུག་ལུང་ཁུག་ཞིག རེ་བ་ལས་འགལ་བའི་གཞོན་སྐྱེས་ཤིག དེ་ནས་སེམས་ཀྱི་ལོག་ཕེབས་ལྟ་བུ་ཞིག ཆེ་ས་འདི་དགེ་རྒན་དང་འབྲེལ་བའི་གློག་བརྙན་མང་པོའི་ནང་བྱུང་ཚར་ཡོད་པ་དང་། འདིར་ཤིན་ཏུ་གསར་གཏོད་མེད་པའི་ངོས་ནས་སླར་ཡང་བེད་སྤྱོད་བྱས་ཡོད་པ་མ་རེད། །འོན་ཀྱང་། གློག་བརྙན་འདི་ཡི་མི་འདྲ་ས་ནི། འདིའི་ཞིབ་ཕྲའི་གནས་སོ་སོ་ན་སེམས་འགུལ་ཐེབ་བྱེད་མང་པོ་ཞིག་སྦས་ཡོད་པ་དེ་རེད། དཔེར་ན་དོན་བྱ་གཙོ་བོའི་གྲོགས་པོའི་བརྩེ་སེམས། སློབ་མ་སོ་སོའི་སྣང་བརྙན་དང་སྐད་ཆ། མཐའ་ན་འཛུམ་མདངས་དང་འགྲོ་སྟངས། དོན་བྱ་གཙོ་བོ་དང་གླུ་མཆོད་ཕུལ་མཁན་གྱི་བུ་མོ་གཉིས་ཀྱི་འབྲེལ་བ། ཡུལ་དཔོན་གྱི་མི་ཚེའི་གཏམ་རྒྱུད། གླུ་ཡི་འགྲེལ་བཤད། གཡག་གི་འགྲེལ་བཤད་ལ་སོགས་པ་ལ་སེམས་འགུལ་བྱེད་པའི་ནུས་ཤུགས་ཆེན་པོ་ཡོད་འདུག་ལ། ཁྱད་པར་ཏུ་ང་ཚོ་བོད་མི་མང་པོས་གློག་བརྙན་ནང་གི་སྤྱི་ཚོགས་རྒྱབ་ལྗོངས་དེ་འདྲ་མྱོང་ནས་ལོ་བཅུ་ཁ་ཉི་ཤུ་ཡིན་པ་དང་། རིག་གནས་ཀྱི་ཆ་ནས་མི་སྣ་དང་དོན་བྱུང་གི་ཚོར་བའི་སྐུལ་སློང་ལ་སྙིང་ཁ་གླན་ཐུབ་པ་ཡིན་དུས། ལྷག་པར་སེམས་འགུལ་ཐེབ་རྒྱུ་རེད། །ང་རང་ལོ་བཅུ་ལ་སློབ་ཆུང་དགེ་རྒན་བྱེད་མྱོང་ཡོད་པས། གློག་བརྙན་འདིའི་ནང་གི་སློབ་མ་དང་ཡུལ་མིའི་ཁྱད་གཤིས་མངོན་སྟངས་ལ་ཤིན་ཏུ་ཡིད་ཚིམས་སོང་པ་ཡིན། བོད་ནང་གི་སློབ་གསོའི་སྐོར་གྱི་གློག་བརྙན་ཁ་ཤས་ནང་འདི་འདྲ་ཞིག་བྱུང་ཐུབ་མི་འདུག ཕལ་ཆེར་ཁོ་ཚོས་རྒྱལ་ལྗོངས་དེ་བཅོས་ཆེ་སོང་པས་ཡིན་པ་འདྲ། །དེ་བཞིན་ཀྲང་དབྱི་མོང་གི་ གཅིག་ཀྱང་ལྷག་ཏུ་བཅུག་མི་ཉན་ ཟེར་བའི་གློག་བརྙན་གྱིས་མཚོན་པའི་གློག་བརྙན་ནང་། མིའི་ལྷད་མེད་ཀྱི་བརྩེ་སེམས་དེ་ཨུ་ཚུགས་ཤིག་དང་། མཐའ་ན་གླེན་ཚུགས་ཤིག་ཏུ་སྟོན་བཞིན་ཡོད་པས། དེ་ལ་རང་གི་རིག་གནས་ལས་བྱུང་བའི་ཚོར་བ་དེ་འདྲ་ཞིག་རྦད་ནས་བྱུང་ཡོད་མི་འདུག འདི་དེ་རིང་གློག་བརྙན་འདི་ལྟས་རྗེས། ད་གཟོད་ང་ཡིས་གསལ་བ་ཡིན། ད་གཟོད་ང་ཡིས་ ཨོ་་་་་་ དྲན་པ་ཡིན། །ཆང་ཧུབ་ནང་གི་དོན་བྱ་དང་པོ་དེ་མཐར་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་མ་སོང་པ་རེད། ཡིན་ནའང་གློག་བརྙན་འདིའི་ནང་གི་གཞོན་ནུ་དེ་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་སོང་ཡོད་པ་རེད། །འདི་ཕྱོགས་གཅིག་ནས་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་སོགས་རང་ཉིད་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་ཐོན་ཚར་བ་ཁ་ཤས་ཡིན་པས་ དེ་ལྟར་མ་བརྗོད་ཐུ་མེད་ཆགས་པ་ ལྟ་བུ་ཡིན་ན་ཐང་། འོན་ཀྱང་། རྒྱུ་མཚན་གང་འདྲ་ཞིག་གི་ངོས་ནས་ཡིན་རུང་། མཇུག་རྫོགས་ཚུལ་དེ་ཤིན་ཏུ་ཡག་སྣང་ཤར་སོང་། ག་རེད་ཟེར་ན། བཟོ་རིག་སྤྱི་ཚོགས་ཀྱི་བསླུ་བྲིད་དེ་འབྲུག་བོད་གང་ལ་མཚོན་ནའང་ནུས་ཤུགས་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་ཞིག་རེད། དེ་ནི་སྤྱི་ཚོགས་གནས་སྟངས་གཉིས་ལ་ཡག་བཙོག་གི་ཁྱད་པར་ཕྱེས་སོང་ཡོད་པས་མ་ཡིན་པར། གཙོ་རྒྱུགས་ཡིན་མིན་གྱི་ཁྱད་པར་ཕྱེས་སོང་པས་རེད། །གློག་བརྙན་ནང་གི་ཡུལ་དཔོན་གྱིས་ ་་ང་ཚོའི་འབྲུག་རྒྱལ་ཁབ་འདི་བདེ་སྐྱིད་དཔལ་འཛོམས་ཀྱི་རྒྱལ་ཁབ་ཅིག་ཡིན་ཞེས་ཟེར་ནའང་། ཡོན་ཏན་དང་ཤེས་རིག་ཐོབ་ཟིན་པའི་གཞོན་ནུ་ཐམས་ཅད་ཕྱི་རྒྱལ་དུ་བདེ་སྐྱིད་འཚོལ་དུ་འགྲོ་དགོས་པ་ཅི་ཡིན་ནམ་་ ཞེས་བཤད་སོང་། གློག་བརྙན་རང་གི་བསྟན་དོན་ཡིན་ན། རྒན་པོ་དེས་མུ་མཐུད་དུ། ་་ཁྱོད་ཚོ་ཚང་མ་སོང་པ་ཡིན་ན། ང་ཚོ་འབྲུག་གི་མ་འོངས་དེ་གང་ལ་རེ་ལྟོས་བྱེད་དགོས་པ་ཡིན་་ ཞེས་བཤད་ཡོད་པ་ལྟར། གཞོན་ནུ་ཚོར་མ་འགྲོ་ཟེར་བཞིན་ཡོད་པ་རེད། །འོན་ཀྱང་། ང་རང་གིས་གློག་བརྙན་འདིའི་བསམ་བློའི་ནང་སྙིང་འདི་ཙམ་ལ་བཞག་ན་ཤིན་ཏུ་གུ་དོག་སོང་པ་རེད་འདོད། དེ་ལས་ལྡོག་པར། ང་ཚོས་ནང་སྙིང་དེ་ལས་རིན་ཐང་ཆེ་བ་ཞིག་མཐའ་མཇུག་གི་མཚམས་ནས་དོན་བྱ་དང་པོས་ཕྱི་རྒྱལ་གྱི་ཨར་ཁང་ནང་ནས་ གཡག་གི་སྐོར་གྱི་གླུ་དེ་འཐེན་པའི་འཁྲབ་ཚན་ནས་སྦྱོང་ལེན་བྱེད་ཆོག་ཏེ། དེ་ནི། སྤྱི་ཚོགས་ཤིག་རྒྱབ་ཏུ་སྐྱུར་ཏེ་འགྲོ་བའི་སྐབས་སུ། གློག་བརྙན་ནང་ས་ཁམས་ཀྱི་ངོས་ནས་སྐྱུར་བ་རེད། བོད་མི་མང་པོ་ལ་མཚོན་ན་དུས་ཚོད་ཀྱི་ངོས་ནས་སྐྱུར་ཡོད་པ་རེད། ང་ཚོས་ཕྱིར་མིག་ལྟ་དོན་ཡོད་དམ་མེད། ཕྱིར་མིག་ལྟ་བའི་འོས་ཐང་ཡོད་དམ་མེད་སོགས་བསམ་གཞིགས་བྱེད་རྒྱུ་དེ་རེད་ལ། །དེ་ཡང་མཐར་གཏུགས་ན། མི་རིགས་གཞན་གྱིས་གློག་བརྙན་འདི་ལྟ་བ་དང་མི་འདྲ་བར། ང་ཚོར་བཤད་ན་སེམས་ཀྱི་སྐྱོ་བ་སྲབ་མོ་ཞིག་དང་དེ་ཡིས་གཡོ་འགུལ་བྱས་པའི་ཚོར་བ་ཞིག་ཡིན་རྒྱུ་རེད་བསམ། །ཤར་བྲིས། རྗེས་མ་བཅོས་རྒྱུ་ཡིན

男主乌吉的职业是老师，喜欢唱歌一度以为去大洋彼岸当歌手才能拥有梦寐以求的开心也正因如此，上级把他安排到最偏远的地方支援半年即便万般无奈还是踏往这个遥远的乡村 如果不知道山路险阻难走，有期许就能走到山上但如果预先知道结果便会有恐惧，腿软认为自己不行山上让他动容的牦牛之歌孩子的纯粹洁净都在一点点唤醒他的初心不自觉地投入到教学及歌唱村长赞赏他的教室布置得很好他却认为会有比自己更适合的老师来没有意识到是自己成就的而这种不自知的由心付出，孩子和村里的人都能感受到村长说“大家都说这里是最幸福的国度，但依然向外寻找”一语双关字面是村子自然纯净不受外界世俗污染保留的幸福，其次是男主沉浸在开心其中而不知村长说也许你就是那头牦牛牧牛人与牦牛有深厚的缘分，人与人之间有特殊的因缘走到一起男主作为老师教导着孩子学习了解这个世界同时这一路走来备受感悟老师知道未来而每个人生路上遇到的人和事都是我们的老师我们是迷途的羔羊忘记回家的路那些独一无二的生命都在指引我们找到回家的路，无须向外求索就像男主开场酒馆里唱的歌“宁静的快乐，曾来袭过无法忘记”宁静的快乐在心中

一开始在豆瓣搜，居然搜不到这个词条，以为是这部电影太敏感了还是怎么样，但看了一下简介感觉很正常啊。

一直到看完，我再搜，才知道这部片又名《教室里的一头牦牛》。

当我知道这是一部支教主题的电影时，我就知道电影的走向和结局是什么了（大家都知道），但这不重要，我选择继续看下去，原因之一是我相信那份真情会很打动人，我想再被感动一次。

第一次看不丹的电影，不丹相对于我们国家来说确实不怎么发达，无论城市还是农村和我们国家对标都是（只是客观评价，没其他意思）。

支教很苦，生活条件很简陋，当我断定结局一定是老师被打动了而最终决定留下来当长期老师，那么这部影片即使是那种我们看开头就能知道结尾的电影，有着老师与村庄里的大人孩子建立的联系、感情展现得不够多（着墨太少）或者说不够深厚这点比较明显的不足，但凭借着真实的环境、人物、真挚的情感和令我们满意（感动）的结尾，我依旧会毫不犹豫地给五星。

但是，但是，我是真的没想到啊，老师，居然离开了鲁纳纳，真的让我太意外和震惊，即使最后是以在酒吧唱了这首歌为结尾，我依旧意难平。

我又在想难道这就是一种艺术的展现形式？

还是说这是更多人更真实的选择？

不要有那种固有的道德要求？

特意选择一种我们都意想不到的结局，难道这也是一种我们应该接受的结局？

我们不该有固有的思维模式、道德要求？

（五个问号皆没有恶意）这部影片提名了2022最佳国际影片，这就更让我陷入了思考🤔。

不丹是世界上最幸福的国家（之一）。

我不知道别的怎么样，但真就感觉电影里的人是真的好，好善良、淳朴，然后班长真的我一眼就认定她一定是个听话的乖小孩，一定是个好苗子，未来可期。

不管怎么样，就现阶段的我来说，我选择给四星⭐⭐⭐⭐